Bloody new mare, maby it's wrong to be here.

Bloody draafde uitgeput een nieuw gebied binnen. Ze had alles van haar jeigd achtergelaten en ook haar liefde voor avontuur, hoewel avontuur ver gezocht was als je uit een gebied met schimmen kwam. Ze kreeg nog steeds de rillingen bij de gedachten aan die vreselijke wezens. Ze bewoog zich sierlijk naar het nieuwe gebied toe. Ik hoop dat ze me zullen aanvaarden dacht ze, terwijl ze zich steeds dieper en dieper het weiland in waagde. Haar blauwe ogen keken uit naar andere paarden maar zagen er geen. Haar donkerbruine manen en staart deinde mee op de wind, en als die er niet was op het ritme van haar passen. Ze was een echt arabiertje, sierlijk, lichtgebouwd en mooi. Haar donkerbruine kleur had een mooie gloed door het zonlicht, het enige wat niet donkerbruin was was haar grote bles en een paar kleine sokjes. Haar oren wiebelde wat heen en weer in de hoop een geluid te horen, een teken van iemand. Ergens midden op het veld stopte ze en stapte na even gewacht te hebben verder door het gras. Bij een boom ging ze liggen uitgeput van de reis en van alle achtervolgingen van de schimmen. Ze sloot haar ogen en viel al snel in slaap. Haar partner was daar nog en alle anderen die ze had achtergelaten, mischien werden ze wel aangevallen. Waar was ze eigenlijk mee bezig, ze zouden haar nu vreselijk missen. Het leven was daar goed toch. Ze opende haar ogen weer en weerhield zich van de drang op te staan en meteen terug te gaan. Het was goed zo ik moest er even uit. Verandering om de tijd was goed probeerde ze zichzelf wijs te maken. Ze was nu al iets uitgeruster en stond daarom weer op om verder te gaan. Opzoek naar iemand, opzoek naar gezelschap of een warm welkom.